از وقتی اومدم توی پنل و نظرات دیدم، یه چیزی قلبمو گرفته...
چقدر دلم براتون تنگ شده!
یاد همه ی پست ها و نظرات بخیر.
هم دیگه رو حتی خیلی نمیشناختیم اما دوست داشتیم از هم خبر بگیریم، توی شادیا همراه باشیم، توی دردا همدل.
تینای عزیزم، استاتیرا، پرنسس، جیگیلی...
لیلا که اولین بار این وبلاگ رو برام ساخت.
باورتون بشه یا نه، هنوز هم بعضی روزها بهتون فکر میکنم. فکر میکنم که الان دارین چیکار میکنین؟ زندگی خوبی دارین؟
براتون دعا میکنم...
بخش فراموش نشدنی اوایل نوجوونی من هستین.
اینجا، این وبلاگ، این اسم ها.
3>
اگر دوباره گذارتون به اینجا افتاد، چنل تلگرامم: pandoraboxs